جامعه‌ی رو به پیری نیازمند تغییراتیست که باعث شود ما بیشتر عمر کنیم. در طول زندگی نیاز به کار، یادگیری و فعالیت‌ به طریق و نظمی متفاوت داریم. اما بسیاری از نهادها و سیاست‌گذاران به ندرت متوجه ضرورت این تغییر می‌شوند. اعمال تبعیض به دلیل کهولت سنتی امری شایع در جامعه‌ی ماست. برای مثال کارفرمایان، می‌توانند با پیشنهاد فرصت شغلی منعطف، از تجربه‌، دانش و مهارت افراد مسن بیشتر استفاده کنند.

 

همچنین، مشاغل مختلف باید به بازاریابی افراد مسن، محصولات خلاقانه، خدمات و تشویق افراد سن بالا و به تبع آن مشتریان بپردازد. استفاده از محصولات جدید و مدل جدیدی از خانه‌ها به ما کمک می‌کند تا هزینه‌های فراوان را مدیریت کرده و انتقال میان نسل‌ها آسان‌تر رخ دهد. دولت باید گفتمانی ملی را رهبری کند که بخش‌ها را متحد سازند نه اینکه آ‌ن‌ها را بر اساس سن‌ از هم جدا کند.

 

دولت باید به جای فکر کردن به کاهش هزینه‌هایش به گسترش برنامه‌ای بپردازد که مهارت‌های نیروی کار سالخورده را به طور منظم ارتقا دهد و این اطمینان را بدهد که همگی ما از افزایش طول عمرمان سود می‌بریم. اولین گام این است که سیستمی را طراحی کند که برای مرخصی‌ها تا سه سال حقوق پرداخت کند و به مردم فرصت دوم را برای آموزش و تحصیل در مدارج بالاتر را بدهد تا دوباره با مهارت بیشتر به همان شغل ادامه دهند و یا شغل خود را تغییر دهند. در کتاب "ساخت بشر" نوشته‌ی لیندا گراتون و اندرو اسکات این موضوع مطرح شده است که این سیاست‌گذاری برای زنانی که خاطر دیدگاه منسوخ و قدیمی مبنی بر گرفتن هر نوع مرخصی در کار غیرمنطقی و خارج از عرف است، با تبعیض مواجهند، بسیار موثر است.

 

اعطای مرخصی با حقوق برای مردان نیز لازم است تا طول عمر مردانی که 60 سال کار کرده‌اند نیز افزایش یابد و مدتی را به استراحت بپردازند. مترجم: نیرا منتخبی، منبع: گاردین، تاریخ: 11 سپتامبر 2016