ترزا می در اولین سخنرانی خود به عنوان نخست وزیر قول داده بود تا فاصله‌ی 9 ساله امید به زندگی در اقشار فقیر و ثروتمند را کاهش دهد و حذف نابرابری‌های اجتماعی را در اولویت‌های کاری خود قرار دهد.
این نابرابری اجتماعی دولت‌های پیشین را شکست داده و فاصله‌ی زندگی سالم میان افراد فقیر و ثروتمند نیز بیشتر شده است. از بین بردن این شرایط نیازمند اقداماتی درحوزه‌های مختلف مانند فقر، مسکن و آموزش و همچنین سایر امورییست که بر سلامت افراد تاثیرگذار است. ترزا می برای دست‌يافتن به نتیجه باید چشم‌انداز دورتری در نظر بگیرد و تنها به دوره‌ی کوتاه مدت نخست‌وزیری خود بسنده نکند. بهداشت و سلامت همگانی تنها به معنای جلوگیری از بیماری‌ها و تصادفات مرگبار نیست. سلامت و بهداش همگانی به معنای اندازه‌گیری میزان تغییرات در امید به زندگی افراد است و علاوه بر توجه به همکاری متخصصان در حل مشکلات، به سیاست‌گذاری‌های این حوزه برای جلوگیری از آن‌ها نیز توجه دارد.
استراتژی جلوگیری از چاقی در کودکان اولین عزم دولت برای اقدام جهت مبارزه با نابرابری‌ها در حوزه‌ی سلامت و بهداشت بوده است. تمامی بخش‌ها بر اساس طرح‌های قبلی، حذف و دوباره بازسازی شدند اما همچنان بخشی از بخش‌ها آسیب‌پذیر باقی مانده‌اند. آخرین جملات سخنرانی می درباره‌ی توجه به انتخاب مصرف‌کنندگان، واقعیت‌های اقتصادی و در نهایت نیاز به غذا است و این نکته را فراموش کرده است که البته کودکان نیاز به غذا دارند اما برنامه‌ی استراتژی جلوگیری از چاقی کودکان باید این تضمین را بدهد که کودکان برنامه‌ی غذایی سالم‌تری را خواهند داشت.
در پنج سال گذشته در میان بحث‌ها و مجادلات مربوط به قانون حمایت از بهداشت و سلامت اجتماعی، بر اساس یکی از پیشنهادات، مسئولیت سلامت و بهداشت همگانی از سازمان تامین اجتماعی به مسئولین محلی منتقل شود. این یعنی به جای پرداختن به سلامت افراد از طریق خدمات درمانی، اگر مسئولان محلی قدرت و بودجه و اختیارات کافی را داشته باشند، تغییرات بیشتری در سلامت و بهداشت جامعه به وجود می‌آورند.
مدیر سازمان تامین اجتماعی انگلستان سایمون استیونز درخواست ارتقا سریع در سلامت و بهداشت عمومی و جلوگیری از بیماری‌ها را کرده است که نه فقط به نفع سلامت عمومی است بلکه درآینده باعث کاهش تقاضاها در خدمات بهداشتی و سلامتی می‌شود. پایداری مالی آینده‌ی سازمان تامین اجتماعی منوط به جلوگیری از شرایط هزینه‌بر بلند مدت است و اکنون زمان مناسبی برای کاستن از بودجه‌ی سلامت و درمان نیست. در حالی که ساز و کارهای محلی تعبیه شده‌اند تا سلامت و بهداشت را در تمامی تصمیمات در سیاست‌گذاری‌ها لحاظ شود، اما این موضوع بدون اقدام متحد در سطح ملی امکان پذیر نخواهد بود. مترجم: نیرا منتخبی، منبع: گاردین، تاریخ: اول سپتامبر 2016