در سال 2021، صنعت خطوط هوایی جهانی با اعلام هدف کربن‌زدایی برای سال 2050، مطابق با توافق‌نامه پاریس، تعهد رسمی برای برداشتن گامی ملموس به سمت کربن‌زدایی خود کرد. این تصمیم نقطه عطفی در تلاش‌های صنعت هواپیمایی برای کاهش اثرات اقلیمی آن است که در مبارزه جهانی علیه تغییرات اقلیمی ضروری است. این یک جاه طلبی است که مستلزم بسیج سریع و قوی همه دولت‌ها و سهامداران صنعت هواپیمایی برای ایجاد و تعهد به یک نقشه راه عملی است. موسسه مونتین فرانسه گزارش مفصلی از تمام اهرم‌های مورد نیاز برای دستیابی به هدف جهانی کربن‌زدایی در سال 2050 برای صنعت هواپیمایی ارائه داده که سطح سرمایه‌گذاری موردنیاز را اندازه‌گیری می‌کند. انتشار کربن در حمل و نقل هوایی 2 تا 3 درصد از کل انتشار جهانی و 10 درصد از انتشارات بخش حمل و نقل را تشکیل می دهد که سطحی کمتر از کشتیرانی است. تقریبا 80 درصد از انتشار گازهای گلخانه ای ناشی از پروازهایی است که مسافت بیش از 1500 کیلومتر (متوسط ​​و بلند) را طی می‌کنند. مسافرت هوایی در حال حاضر به مصرف سوخت 3 لیتر در 100 کیلومتر برای سرنشین دست پیدا می‌کند: با در نظر گرفتن میانگین مصرف سوخت هر دو نوع حمل و نقل، سفر هوایی در هر مسافر کیلومتر سوخت کمتری نسبت به خودرو مصرف می‌کند. از دهه 1990، این صنعت تلاش‌های قابل‌توجهی برای کاهش مصرف نفت سفید انجام داده است. انتشار کربن حمل و نقل هوایی به ازای هر کیلومتر مسافر از سال 1990 به دلیل اثرات ترکیبی پیشرفت‌های فناوری در تولید هواپیما و بهبود عملیات و زیرساخت به نصف کاهش یافته است. بنابراین، علیرغم رشد تاریخی بالا در ترافیک هوایی (+ 5.3٪ در سال از سال 1990)، این بخش توانسته است ردپای کربن خود را (+2.5٪ در سال) حفظ کند. بحران بهداشتی به ویژه بخش حمل و نقل هوایی را تحت تأثیر قرار داده است. در این زمینه عدم اطمینان، اتفاق نظر در حال ظهور در صنعت وجود دارد که ترافیک هوایی احتمالاً در حدود سال 2024 به سطح قبل از بحران خود بازخواهد گشت. به دلیل همه‌گیری و تأثیر آن بر ترافیک درازمدت، صنعت هواپیمایی پیش‌بینی ترافیک مسافری خود را اصلاح کرده است. به +3.1٪ در سال برای دوره 2019-2050. با وجود این عدم قطعیت‌ها، صنعت حمل و نقل هوایی به هدف خود مبنی بر انجام تعهدات اضافی برای کاهش ردپای زیست‌محیطی خود ادامه داده است.