موسسه بروکینگز در گزارش اخیرش به تغییر و تحولات کلانی که در روندهای جهانی فقر به وقوع پیوسته پرداخته است. در 30 سال گذشته شاهد کاهش چشمگیر فقر جهانی بوده‌ایم که به دلیل رشد سریع در کشورهای در حال توسعه، به ویژه در آسیا، حاصل شده است. تا سال 2015، حدود 729 میلیون نفر، یعنی 10 درصد از جمعیت، زیر خط فقر یعنی 1.90 دلار در روز زندگی می‌کردند که بسیار فراتر از هدف توسعه هزاره یعنی کاهش فقر به نصف بود. از سال 2012 تا 2013، در اوج کاهش فقر جهانی، تعداد جمعیت فقر در جهان 130 میلیون نفر فقیر کاهش یافت. 

این داستان موفقیت تحت سلطه چین و هند بود. در دسامبر 2020، چین اعلام کرد که فقر شدید را به طور کامل از بین برده است. هند نشان‌دهنده یک داستان موفقیت جدیدتر است. رشد اقتصادی قوی نرخ فقر را به 77 میلیون یا 6 درصد از جمعیت در سال 2019 کاهش داد. با این حال، هند قبل از از سرگیری مسیر نزولی قوی، یک جهش کوتاه مدت در فقر ناشی از پاندمی را تجربه خواهد کرد. تا سال 2030، هند احتمالاً اساساً فقر شدید را از بین خواهد برد، زیرا کمتر از 5 میلیون نفر زیر خط 1.90 دلار زندگی می‌کنند. تا سال 2030، تنها کشورهای آسیایی که بعید است به هدف پایان دادن به فقر شدید دست یابند، افغانستان، پاپوآ گینه نو و کره شمالی هستند.

در سایر نقاط جهان، روند فقر ناامید‌کننده است. در آمریکای لاتین، فقر در آغاز این قرن به سرعت کاهش یافت، اما از سال 2015 در حال افزایش است، بدون اینکه کاهش قابل‌توجهی تا پایان این دهه پیش‌بینی شود. در آفریقا، به لطف رشد سریع جمعیت و رشد اقتصادی راکد، فقر به طور پیوسته در حال افزایش است. فقر آفریقا که با افزایش 11 درصدی فقر ناشی از بیماری همه گیر تشدید شده است تا سال 2030 نشانه های کمی از کاهش را نشان می‌دهد.