آزاده حیدری: نهادها اغلب بوسیله‌ی تدابیر سیاسی که دارند تعیین می کنند چه کسی قدرت را در دست بگیرد و این قدرت چگونه اعمال شود.بنابراین نهادهای سیاسی به رفتار شرکای خود شکل می دهند و به همین جهت ، اغلب موضوع کشمکش های سیاسی، نیت و پذیرش شرکای هر نهاد می باشد.

تئوری سیاست رسمی به دلایل مختلفی، چارچوب تحلیلیِ کلی و جذابی را برای بررسی و آنالیز نهادهای سیاسی در نظر گرفته است.ابتدا اینکه آنالیز نهادهای سیاسی تابع مدلینگ رسمی می باشد.

* آنالیزهای تئوریکی –رسمی نهادها از نقطه نظر مفهومی در سه مسیر متمایز پیش می روند.

- تئوری سیاست رسمی ، در اغلب روشهای مستقیم در زمینه ی بررسی نهادها، ، آنها را به عنوان داده ی معلوم در نظرمی گیرد و مفاهیم را برای رفتارهایی بررسی می کند که آن رفتارها توسط خودِ تئوری کنترل می شود .یکی از ویژگیهای کلیدی این روش تشخیص بازیگران سیاسی در زمینه ی درک این مسئله است که رفاه این بازیگران نه تنها به طرز عمل خود آنها بلکه به عملکرد دیگران نیز بستگی دارد؛ این مسئله برای افرادی مصداق پیدا می کند که باالقوه تمایل به کشمکش دارند.

متقابلا وقتی که نهادها جهت توازن مورد آنالیز قرار می گیرند ما نه تنها به نتایج سیاسی آنها علاقمندیم بلکه علاقمند به دانستن این موضوع هستیم که چرا بازیگرانِ کلیدیِ عرصه ی سیاست، انگیزه ی تاسیس و حفظ این نهادها را در وهله ی اول دارند. در آنالیز کاملتری از دیدگاه نهادها، هم رفتار و هم نهادهایی که این رفتار را کنترل می کنند باید مشترکا توازنی را ایجاد نمایند-آنها باید دارای قدرت تحمیل اراده ی خود بر دیگران باشند. این روش بویژه برای آنالیز نهادهای بنیانی و محیطهای رسمی شده ی ضعیف مناسب می باشد.

جهت مطالعه کامل مقاله، فایل پیوست را دانلود نمایید.